ویژگی‌های زبانی متن پهلوی جاماسبنامه
کلمات کلیدی:
ویژگی¬های زبانی , پهلوی , جاماسب, پیشگویی¬های جاماسب نامهچکیده
زبان فارسی میانه، زبانی است که برای دریافت درست قواعد و دستور آن، نیازمند بررسی دقیق متون آن است. شناخت و آگاهی بسیار لازم است تا به بررسی، ترجمه و تجزیه و تحلیل متنهای فارسی میانه، پرداخته شود، لذا عدم آگاهی از بنیان و ساختار واژگان و ساختار نحوی، امکان هرگونه اظهار نظر درست را در مورد معنی و مفهوم متون از خواننده سلب میکند. متن پهلوی جاماسب نامه، با موضوع مکاشفه و پیشگویی حوادث آینده، متنی قابل تأمل در میان متون فارسی میانه به شمار میرود. یکی از اهدافِ این پژوهش این بوده است که افعال به‌کار رفته در متنِ پیشگوییهایِ جاماسبنامه، با کمک منابعِ کتابخانهای، از نظر ریشه شناختی و دستوری مورد بررسی قرارداده و همچنین به واژههایِ مرکب و نقشِ ضمایر پرداخته شود و علاقمندان و دانشپژوهان در این زمینه را، در جهت شناخت بهتر ساختار زبان فارسی میانه، راهنمایی کند.
دانلودها
مراجع
1. Boyce M. Ayādgār ī Jāmāspig. In: Yarshater E, editor. Encyclopaedia Iranica1987. p. 126-7.
2. Tavadia J, Najm Abadi S. Pahlavi Language and Literature: Middle Persian. Tehran: Tehran Publications; 1976.
3. Modi J. Pahlavi, Pāzend, and Persian Texts. Bombay1903.
4. Asheh R. The Pārsīg Language. Tehran: Ketab-e-Sadeh; 2018.
5. Utas B. On the Composition of the Ayyātkār I Zarērān. Monumentum HS Nyberg. 2. Tehran-Liège1975. p. 399-418.
6. Benveniste E. Une Apocalypse Pehlevie, Zāmāsp-Nāmak. Revue de l'histoire des religions (RHR). 1932;106:337-80.
7. Abolqasemi M. Poetry in Iran Before Islam. Tehran: Foundation of Islamic Thought; 1995.
