نقد روانکاوانه بر اشعار مهدی اخوان ثالث: واکاوی ناخودآگاه اجتماعی و سیاسی در لایه‌های درونی متن

چکیده

این مقاله به تحلیل مفاهیم هویت و جایگاه در شعر احمدرضا احمدی می‌پردازد و از طریق بررسی دقیق نمادها، استعاره‌ها و تکنیک‌های زبانی مورد استفاده او، تلاش می‌کند تا درکی عمیق از چگونگی بازنمایی خود و دیگری در اشعار او ارائه دهد. احمدی با بهره‌گیری از زبانی ساده اما چندلایه و استفاده از عناصر نمادین مانند «آینه»، «سایه»، «خانه» و «شهر»، توانسته است به خلق تصاویری بپردازد که مفاهیم پیچیده‌ای از هویت و جایگاه فردی و اجتماعی را به تصویر می‌کشند. این پژوهش با هدف پاسخ به پرسش‌هایی در مورد نحوه بازنمایی هویت و جایگاه در آثار احمدی و تأثیر آن‌ها بر ادبیات معاصر فارسی، به بررسی عناصر ساختاری و معنایی در اشعار او پرداخته است. یافته‌های پژوهش نشان می‌دهند که احمدی با ترکیب تکنیک‌های بلاغی و استعاری، هویتی پویا و در حال تغییر را خلق کرده که نه تنها بازتاب‌دهنده‌ی تجربه‌های فردی بلکه نمایانگر تعاملات اجتماعی و فرهنگی در جامعه معاصر است. در نتیجه، شعر احمدی با ارائه بازنمایی‌های پیچیده از خود و دیگری، الگویی برای بررسی تحولات هویتی و جایگاهی در ادبیات فارسی معاصر به شمار می‌آید و می‌تواند به عنوان یک چارچوب نظری برای فهم و تفسیر مفاهیم مرتبط با هویت و جایگاه در ادبیات مورد استفاده قرار گیرد.