تاثیرخیال و واقعیت بر پیرنگ رمان‌های خاما و زوو

چکیده

پست مدرنیسم مکتب ادبی است که برخی نویسندگان ایرانی به آن روی آورده و داستان‌هایی با این سبک پدید آورده اند. یکی از ویژگی‌هایی که در این سبک دیده می‌شود حضور راوی غیر متعارف است به طوری که روایت دچار عدم قطعیت یا ابهام می‌شود. در این پژوهش با هدف شناخت ویژگی‌های این نوع راوی، به بررسی رمان خاما اثر یوسف علیخانی و زوو اثر خاطره حجازی پرداخته و به این نتیجه رسیدیم که راوی داستان خاما گر چه روانپریش نیست دارای ویژگی خاص عاطفی است و به دلیل عشقی که به دختری داشته همواره او را در خیال و رویای خود دارد و تا آخر عمر وی را همراه خود می‌بیند و درباره اش حرف می‌زند. راوی زوو نیز دختری است که با شخصیت‌های عجیبی مثل اجنه در ارتباط است و ضمن مخاطب قرار دادن آنها، در کنارشان زندگی می‌کند و مشخص نیست که خود راوی در حال تعریف رمان زنده است یا از عالمی دیگر صحبت می‌کند. نفاوت این دو رمان در همین عدم قطعیت است زیرا راوی خاما شخصیتی واقعی بوده و حوادث نیز قطعی است.